Napasadya ang hamog na nagtakip sa aking mata
Ako'y ginayuma, ng sarili kong pangungulila
Sa mga gabing muling ilalaan sa mga putol na parirala
Sa mga kumot kong hagkan, pinagtaguan ng ngiti
Ang mga alaalang ako'y dito rati humihikbi
Nagmamagaling pagkat ngayon ako'y maginhawa
Wala na muling inaatupag kundi putol na parirala
Sa aking tulog, hindi nagbago ang maitim na talukap ng mata
Hindi nagbago ang buhaghag na buhok sa may mukha
Pero ngayo'y yakap ang unan, sa isang bakasyong kakaiba
Tatlong linggo muling magpapakamakata sa putol na parirala
Mahimbing na, matulog ang prinsesa
Sumosobra sa pagpapakaginhawa
Pagkat pagluwas muli, sa bilis ng oras sa Maynila
Gabi na lagi ang uwi, bagsak agad sa kama
Wala na uling panahon para sa mga putol na parirala
in the pic: Tamara Monet Pongan
@Grandstand UST
No comments:
Post a Comment
so, whatcha say?