Prinsesang Nakaupo sa Tasa ng Barakong Kape

Isang Prinsesa, nakaupo sa Tasa

Tasa ng Barako at Purong Kape

Nakababad, nakain-in, walang ibang pinapansin

Kundi ang papel at ang pluma

Lumalangoy, Sumisisid

Anong mundong nasa ilalim?

Anong sarap ng maligo, at sa mundo maging huli

Walang ibang naghahanap kundi siya...

Nakaupo sa tasa

Langhap ang aroma

ng Barako, Puro at Wagas na kape

Babasaging Oras

Isa itong malaking bugtong

na pinako sa kalawakan

Kung bakit di maihinto

ang mga buhangin sa orasan

Hindi mahihinto ang mga kamay

Ang bumagsak na'y di tataas

Gaya ng paglubog ng araw

Walang gabi na walang bukas

Hindi babagal ang mga tapsak

Kahit anong kaunti ng ulan

Hindi babalik ang mga bituin

kung kalagitnaan pa ng tanghalian

Isa itong malaking bugtong

na tanong pa rin sa kalawakan

Anong ititigil ng oras?

Anong ibabagal ng kaligayahan?

Prinsesa sa Tore

Masyado na akong huli sa isa sa pinakamatinding pinagdaanan ko sa buhay ko. Matagal, nakakainip, masakit at malayong talon sa kabilang ibayo. Lahat ng ito, gaya ng sabi ng mundo, parte ng buhay. Lahat ng ito, mas sulit pa sa libre, mas sulit pa sa sarap ng simpleng ligaya. Lahat ng ito, may ibig sabihin.

Ipagpapaliban ko ang lahat pagkatapos ng laban.

-Prinsesa sa Tore