December. Habang tumatagal pala nag-iiba na ang ibig sabihin ng palamig na ng palamig kapag malapit na ang pasko. Global Warming nga. Malay ko ba nun noong bata ako. Sing gulo ng panahon ang buhay kapag ganito na kalapit sa "petsa" ang lahat.
Iba ngayong taon. Ngayon ko lang napansin na limang araw na lang bago magpasko. Puro na lang thesis at hindi makamundong adhikain ng kadalian ng lahat. Tuwing gabi, ang hirap makatulog. Bukod sa konsyensya sa mga oras na ikina-tengga ko lang, at kawalan ng diretsong pangungusap para ipaliwanag ang lahat ng itinatakbong walang kwenta ng utak ko ngayon.
Minsan may ikakatakot pa ang lahat. At ngayon, wala ako noon. Mahirap kasing lamunin ng takot lalo na sa mga panahong dapat sana, nagpapakabakasyon ka man lang. Sino ba namang nagsabi sa aking pilitin ko, hindi ba? Sino bang nagsabi sa aking magpakatamad ako sa mahabang panahon? Wala naman a. Kaya sinong sisisihin ko? Ang mabagal na oras, o ang takot ko sa paglipas ng panahon?
Kung makakahingi lang ng text votes para sa suporta at tulong sa thesis, nagpromote na ko sa facebook noon pa man. Pero sabi ko nga, kaya naman to. Akala lang ng lahat, napakaliit ng butas na lulusutan namin, pero minsan, maawa naman sila, mas may ikakatakot pa ang lahat.
No comments:
Post a Comment
so, whatcha say?