Ngiting Pikit

Sa gabing kumikislap ang pundidong pag-iisip

Tumitilaok na ang sigaw ng panaginip

Lulubog na ang naglalambot na langit

Sa mukhang nakikitang nakatawang may sakit

Sa tinding paglaglag sa mataas na hagdan

Sumibol ang tinik mula sa kawalan

Nagsugat ang mukhang tinatanaw ng langit

Nagdurugo, sumasabay sa pamatay na awit

Pagpikit ng mata’y di makita ang saya

Nawalan ng pula ang dugo sa sinta

Kumintab ang kislap ng ngiti sa paghiga

Nawalang saysay ang dugong, sa langit nagpalamya

Umagos ang luhang, ngiti ang ina

Natamo ang saya sa pagdilim ng mata

Tumahan man ang tawa’y rinig pa rin ang halakhak

Sa pagpikit naalala ang siyang nagpapagalak

Kumabog ang puso sa malambot na dingding

Matigas na unang niyayakap ang ningning

Bawat patak ng ningning sa pikit na pagngiti

Nawawalan ng segundo ang bawat sandali

Nangalay na ang mata sa lubos na paraiso

Sumosobra na sa panaginip na nawaring bisyo

Nagtanghal na ang bida sa kapal ng maskara

Natanggal na ang nawawalang takip ng lampara

Naibahid na ang pagdamdam sa gabing balot sa dilim

Nadapa na ang simangot na naghatid ng lagim

Wala ng natira sa salitang mawawaksi

Panay pa rin ang pagsulat sa damdamin ng budhi

Wala ng magawa ang mukhang nalilito

Nagbigay windang sa langit

Nagbigay ngiti sa’yo

Poem Published in BUGHAW 2008 Edition (The Official Portfolio of the School Publication, The Olfazette) La Consolacion College Tanauan. This is one of the most memorable published poems I made for the Olfazette. This is also the poem that started the Tulang Hugot sa ilalim ng Lupa Series which is over 30 poems already.